Florida - Memories 2

We zijn aan de westkust van Florida, Treasure Island om precies te zijn. We kwamen 's avonds aan in het motel en het was nog steeds warm. Als kleine kinderen renden mijn moeder en ik langs het zwembad van het hotel het strand op.

We wilden nog even van de koele zee genieten dus we renden door naar de branding. En we bleven maar rennen en rennen maar er kwam geen eind aan het strand. Op een gegeven moment was het geen rennen meer maar sjokken. Dit was het diepste (?) strand ooit, wel 100m vanaf de boulevard naar het water. Mijn moeder vond dit het mooiste strand van de hele trip. 

Ik vond Clearwater Beach het mooist. Die naam alleen al. Natuurlijk wit zand en een helderblauwe zee, wuivende palmbomen en een stralende zon. Maar ook eekhoorntjes! Superschattig om van veraf te zien. Ik vond het wel eng toen we aan de picnictafel gingen zitten en ze niet meer weg te slaan waren. Het blijven gewoon ratten met een leukere staart. 

Op dit strand heb ik ook één van mijn engste strandervaringen ooit meegemaakt. Ik was lekker in mijn eentje aan het zwemmen, ver de zee in dobberen, genieten van de zon en het heerlijke water. Opeens hoorde ik vanaf het rustige strand wat meer herrie, maar ik besteedde er geen aandacht aan. Ik was helemaal in mijn element. De herrie werd steeds erger dus ik besloot toch maar een blik op de kust te werpen. Ik zag mijn moeder zwaaien, dus ik zwaaide terug. Blijkbaar was ik inmiddels ook alleen in het water. Ik zag meer mensen zwaaien. Ik keek beter. Toen zag ik het Baywatch mannetje ineens van zijn huisje af komen met een rode vlag. Rode vlag, dat betekent iets toch? Hij begon heel druk met die vlag heen te weer te wapperen terwijl hij iets schreeuwde. Ik verstond er niks van, ik was dus echt diep in zee. Toch maar terug zwemmen. Ik kan alleen niet heel goed zwemmen, dus het ging niet zo snel. De mensen op de kust bleven maar druk doen. Toen ik eindelijk uit het water was pakte mijn moeder me stevig vast. De zon was weg, donkere wolken hadden in rap tempo de lucht overgenomen. Bleek dat er een tropische storm onderweg was. Tien minuten later begon het te onweren. 

Mooiste winkelcentrum was zonder twijfel de Bal Harbour Mall in Miami. Van buiten een witte doos, maar binnen is een prachtige tuin aangelegd met palmbomen en fonteinen. Je vindt hier alleen luxe winkels waar de verkoopsters niet aardig zijn, maar wat is het mooi. Ook zit hier het warenhuis Saks Fifth Avenue, waar ik per se naar binnen wilde. Amerikaans, dus supergroot. Elke grote designer heeft hier zijn eigen hoek en wij kwamen binnen bij Armani. Het eerste wat ik zag was een zwarte bontjas. Een fenomenale zwarte bontjas. Ik wilde hem zo graag aanpassen, maar op het prijskaartje stond in gouden letters dat hij $30.000,- was. Die is om naar te kijken. 

Leukste ervaring in een winkelcentrum was in een gewone mall in St. Petersburg (niet die in Rusland dus). Je had daar de populaire winkel American Eagle, een merk dat ik jarenlang nog heb gevolgd via internet. De mannen waren naar Sears (soort van Makro) en mijn moeder en ik gingen helemaal los bij AE. We stelden allemaal setjes samen en gingen die om de beurt passen. We liepen uren in die winkel rond in de leukste outfitjes en na een tijdje begonnen klanten ons vragen te stellen alsof we er werkten. Voor honderden dollars hebben we ingeslagen. Om sentimentele redenen bewaar ik de t-shirtjes nog steeds.In Tampa wilden we graag een avondje uitgaan en ons werd verteld dat je dat moet doen in Ybor City. Het was een soort dorp in de stad waar alles in een bepaald stijltje was gebouwd, heel gezellig. Eerst gingen we eten in het beste Griekse restaurant ooit. Het eten was heerlijk en er was live muziek. Rond een uurtje of tien kwam er een buikdanseres en gingen ze helemaal los. Natuurlijk gingen ze ook borden gooien zoals dat hoort. Ik vond het geweldig en heb volgens mij een half servies tegen de grond gesmeten. Daarna wilden we naar een club, maar dat was niet zo'n succes. Volgens mij vanwege de minimale drinkleeftijd van 21 zijn ze heel streng. Bij binnenkomst kregen we gekleurde bandjes om, ouders geel, kinderen rood. In Nederland mochten we allebei al drinken, maar daar mocht het absoluut niet. Mijn ouders hadden geen zin om aan de bar te wachten, dus gaven ze mijn broer een geel bandje. In deze club kwam hij nog weg met de drankjes. Een paar dagen later probeerden we hetzelfde grapje nog een keer en toen werden we zo de Bob Marley kroeg uitgegooid. 

Zoveel leuke herinneringen, dat wordt nog een deeltje!